Zimowit jesienny (Colchicum autumnale) występuje naturalnie na wilgotnych łąkach oraz w widnych lasach w niższych partiach gór. W Polsce można go spotkać w górach oraz na wyżynach w ich pobliżu. Jego liczebność stale się zmniejsza, ponieważ pozyskiwany jest do celów leczniczych, a łąki są zaorywane i osuszane. Zimowit jest najpóźniej kwitnącą rośliną cebulową, mówi się o nim, że wita zimę. Zimowit kwitnie we wrześniu i zapylany jest przez pszczoły, muchy i trzmiele. Wówczas pojawiają się jedynie łodygi i kwiaty tej rośliny.

Kwiaty zimowitów mają barwę różową, przypominają kwiaty krokusów i często są z nimi mylone. Są one lejkowate, złożone z 6 listków okwiatu o długości do 6 cm, z długą wąską rurką, wydłużającą się w miarę kwitnienia do 15 cm długości. W sprzedaży można spotkać wiele odmian zimowitów o różnym zabarwieniu kwiatów: białe, różowe, fioletowe, purpurowe. Liście pojawiają się wiosną i zasychają z początkiem lata. Z jednej bulwy wyrasta od 3 do 8 szerokolancetowatych, ciemnozielonych liści. Bulwy zimowita sadzimy w sierpniu, najlepiej wtedy, kiedy tylko pojawią się w sklepach. Bulwy te są dość duże, owalne, pokryte suchą, brązową łuską. Sadzi się je jak większość roślin cebulowych, na głębokości równej trzykrotności średnicy cebuli.

Zimowit wyglądem przypomina nieco krokusa.

Zimowit w naturalnych warunkach lubi wilgotne łąki, widne lasy mieszane i rzadkie zarośla. Jest światłolubny, ale znosi okresowe zacienienie. Wymaga gleb świeżych lub wilgotnych, gliniasto – ilastych lub gliniasto – piaszczystych, zasobnych w składniki mineralne. Żeby dobrze rósł i obficie kwitnął, najlepiej wybrać mu stanowisko zbliżone do warunków opisanych powyżej. Idealnie będzie jeśli gleba będzie miała odczyn obojętny lub lekko zasadowy. Bulwy przed posadzeniem można zaprawić środkiem grzybobójczym. Roślinę zasilamy w okresie rozwoju liści uniwersalnym nawozem wieloskładnikowym bądź kompostem.

Zimowity mogą w jednym miejscu rosnąć kilka lat. Częste przesadzanie powoduje gorsze kwitnienie. Jeżeli jednak zaobserwujemy duże zagęszczenie roślin, należy je rozsadzić. Zabieg ten wykonujemy w czerwcu. Zimowity wykopujemy, kiedy zaschną im liście, rozdzielamy je, i albo od razu sadzimy w nowe miejsca, albo przechowujemy w suchym i chłodnym pomieszczeniu do sierpnia i wtedy sadzimy. To także moment w którym rośliny się rozmnaża. Rozmnażanie przez oddzielenie bulw przybyszowych to najlepszy sposób na powiększenie ilości tej rośliny.

Zimowit doskonale prezentuje się w dużej grupie.

Zimowit doskonale wygląda na rabatach, w ogrodach skalnych. Jest to jednak roślina silnie trująca, zawierająca kolchicynę. Dlatego też rozważmy jej obecność w ogrodzie, jeśli korzystają z niego małe dzieci i zwierzęta. Zimowit jest objęty częściową ochroną i nie należy pozyskiwać go ze stanowisk naturalnych.

Korzystałam:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zimowit_jesienny