Liliowce lubię bardzo. I mieć, i projektować, i sadzić. Chyba najmocniej lubię je za to, że rosną mimo wszystko. Podobają mi się ich kwiaty i liście. Wydaje mi się nawet, że kiedyś będę posiadać kolekcję liliowców w ogrodzie. Wynika to po części z tego, że lubię mieć w otoczeniu ładne rośliny, a często brakuje mi czasu na ich pielęgnację. Dlatego też liliowce wydają się idealne.

Liliowce w marcu w towarzystwie cebulicy. Fot. KZ.

Uprawiane w ogrodach odmiany są wynikiem wielu lat pracy ogrodników, to krzyżówki różnych gatunków. Gatunki wyjściowe pochodzą z Azji Wschodniej. Liliowce wytwarzają kłącza oraz mięsiste zgrubiałe korzenie. Liście rozkładają się równomiernie na boki. Rośliny osiągają 50-80 cm wysokości, a pęd kwiatowy może wyrastać nad liśćmi. Na szczycie długich pędów pojawiają się kwiaty, wyglądem przypominające lilie. Najbardziej do nich podobne będą kwiaty starych odmian liliowców. Natomiast nowe odmiany, będą miały kwiaty półpełne, okrągłe, o fryzowanych płatkach lub pojedyncze, pająkowate. Może ich być od 1 do 10 w barwach żółtej, pomarańczowej, miedzianej, różowej, jasnoczerwonej. Kwitną od maja do września. Ciekawostką jest to, że pojedyncze kwiatki kwitną zazwyczaj jeden dzień. Ale ponieważ jest ich dużo, zjawiska tego nie można traktować jako defekt. Liliowce tworzą kępy i najlepiej wygalają po kilku latach. Nawet kiedy nie kwitną układ i zabarwienie liści sprawia, że są ozdobne. Dobrze rosną i kwitną na glebach przeciętnych, ale najlepiej na lekko kwaśnych, żyznych, próchniczych, na stanowiskach półcienistych i słonecznych. Liliowce lubią glebę wilgotną. Kiedy nie kwitną, jest to zazwyczaj objaw zbyt dużego zacienienia i zbyt małej ilości wody. Charakteryzują się wysoką odpornością na niskie temperatury. Liliowce są doskonałymi roślinami dla początkujących.

Rabata z pomarańczowymi liliowcami w Ogrodzie Botanicznym w Lublinie. Fot. KZ.

Najlepiej sadzić je wiosną (w marcu), dzięki temu zdążą się ukorzenić do jesieni, ale można także robić to w sierpniu. Liliowce rozmnaża się przez podział. W ten sposób co kilka lat można odmłodzić kępy i podzielić się nimi ze znajomymi, sąsiadami lub posadzić w kolejnych częściach ogrodu. Na miejsce stałe wysadza się je w rozstawie 60x30cm (zależnie od odmiany). Po posadzeniu należy je obficie podlać. Nie należy zasilać ich nawozami bogatymi w azot ponieważ mogą one latem gnić i przemarzać w okresie zimowym. Pozostaje tylko wybrać odmiany (może okazać się to trudne, ponieważ dostępnych jest ponad 30 tyś!), poczekać na przesyłkę i sadzić. Świetnie będą wyglądać nad brzegiem zbiornika wodnego, na rabatach i kwietnikach.

Brzeg zbiornika wodnego w Ogrodzie Botanicznym w Lublinie. Fot. KZ.