Chyba, każdy wie jak wyglądają krokusy. Ale czy każdy wie, że jest krokus naturalnie występujący w krajobrazie i tak naprawdę nazywa się szafran spiski? I właśnie z niego pozyskuje się najdroższą przyprawę świata? Warto wybrać się w Tatry wiosną by go zobaczyć na pięknych górskich łąkach.

Krokusy są niewielkie, kwitną w marcu, czasami gdy jeszcze leży śnieg. Kwiaty, w zależności od odmiany, są fioletowe, niebieskie, liliowe, żółte, białe, mogą być także dwubarwne (paskowane). Lubią rosnąć na glebie próchnicznej, przepuszczalnej, wilgotnej, lekko kwaśnej i łatwo nagrzewającej się. W gorszych lub nieodpowiednich warunkach glebowych cebulki będą słabo przyrastały a roślina nie będzie kwitnąć. Powinniśmy wybrać dla nich miejsca słoneczne, ewentualnie lekko zacienione. Mogą rosnąć pod koronami drzew liściastych.

Krokusy sadzimy od września do października, w odstępach co 10-15 cm. Małe bulwki sadzimy na głębokości 5–6 cm, duże na około 8 cm. Około 2 – 3 tygodni po posadzeniu należy nawieźć roślinki mieszanką nawozową z przewagą fosforu i potasu. Wiosną zabieg ten powtarzamy 2 lub 3 krotnie w odstępie 2-3 tygodniowym. Pierwsze nawożenie wykonujemy po pojawieniu się roślin, kolejne po przekwitnięciu. Stosujemy nawozy azotowe. Po tych zabiegach rośliny obficie podlewamy, o ile pogoda nie załatwi tej sprawy za nas. Bulwki niszczone są przez nornice, myszy i wiewiórki, dlatego też warto posadzić je w specjalnych koszyczkach.

Po 3-4ch latach krokusy należy przesadzić na nowe miejsce. Cebulki wykopujemy w czerwcu, kiedy ich listki będą już zasychać. Następnie osuszamy, czyścimy i oddzielamy cebulki przybyszowe. Do września przechowujemy je w suchym, przewiewnym miejscu, najlepiej w temperaturze 17–20°C. Cebulki krokusów tak naprawdę są bulwami pędowymi. Jeżeli przetniemy taką bulwę, nie zaobserwujemy pierścieni, tak jak w przypadku cebulek. Bulwy pędowe posiadają rośliny, które gromadzą substancje zapasowe w dolnej części głównego pędu.

Krokusy ładnie wyglądają w dużych grupach. Możemy we własnym ogrodzie zrobić górską łąkę. Na wybranym miejscu rozsypujemy (siejemy) bulwy krokusów i sadzimy tam gdzie spadną. Pamiętajmy tylko, że takiego trawnika nie możemy kosić, aż do czasu kiedy uschną listki krokusów. Jest to niezwykle ważne, bo po kwitnieniu, dobry stan liści przyczynia się do dobrego przyrostu bulw i lepszego kwitnienia w kolejnych latach. Cebulki krokusów żyją tylko rok, po kwitnieniu obumierają, a na ich miejsce z grubiejących nasad liści tworzą się bulwy potomne, dlatego tak istotne jest by liście zakończyły wegetacje i nazbierały odpowiednio dużo składników odżywczych.

I jeszcze kilka ciekawostek.

Nazwa łacińska Crocus pochodzi od nazwy starogreckiej imienia Krokos –młodzieńca zamienionego w kwiat krokus. Krokus jest także symbolem trzeźwości. I dlaczego pozyskiwany z niego szafran jest taki drogi? Do uzyskania 1 kilograma przyprawy potrzeba 150 tyś kwiatów, ponieważ zbiera ja się ze znamion słupka. Rośliny te wykorzystywane są również do produkcji leków, perfum i barwników. W niektórych krajach krokusy uważane są za afrodyzjak.

W sprzedaży dostępne są także krokusy kwitnące jesienią i nie należy ich mylić z zimowitami (Colchicum sp.) Sadzimy je w sierpniu a kwitną we wrześniu i październiku. To odmiany szafranu okazałego (Crocus speciosus) oraz szafranu uprawnego (Crocus sativus) o kwiatach purpurowych, niebieskich, liliowych i białych.

Niektóre odmiany nadają się do pędzenia, ale to może innym razem.