Sezon dyniowy trwa. Jeszcze chwila i w niektórych domach pojawią wyszczerzone lampiony z tych pomarańczowych kul. Niektórzy zajadają się pewnie zupą, ciastem i dżemami z dynią. Bardzo bogate w formy są dyniowate. Możemy więc mieć dynie jadalne i dynie ozdobne.J est cała gama dyń o dziwnych kształtach, różnych kolorach, naroślach i wypustkach. Z dynią spokrewnione są ogórki, arbuzy, melony, cukinie. A wszystko to zaczyna się od dyni zwyczajnej (Cucurbita pepo).

Dynia jest rośliną płożącą o pędach dorastających nawet do 12m długości. Łodyga może być wzniesiona i zazwyczaj jest owłosiona i ma wąsy czepne. Liście są duże, sercowate z owłosionymi brzegami, a w ich kątach pojawiają się w pęczkach kwiaty męskie. Kwiaty żeńskie są żółte, duże, pojedyncze, bezzapachowe i pojawiają się od czerwca do września. Owoce są przeróżne w kształcie i barwie w zależności od gatunku i odmiany. Większość z nich ma grubą, z czasami twardniejącą skórkę. Wewnątrz znajduje się włóknisty miąższ i liczne nasiona.

Dynie ozdobne można uprawiać jako pnącza nawet na balkonie. Tutaj przykłady takich dyń: ozdobnych i jadalnych. Nie chciałbym, żeby taka spadła mi na głowę.

Dynie możemy posadzić na kompostowniku, zasłoni nieatrakcyjny wygląd kompostownika, a ponieważ lubi gleby bogate w azot powinna tu dobrze rosnąć. Stanowisko powinno być słoneczne i ciepłe, do dobrego wzrostu potrzebuje temperatury 25°C, minimalna temperatura to 8°C. Możemy uprawiać je z gruntu lub rozsady. Nasiona wysiewamy do gruntu po 10 maja. Należy pamiętać, żeby zachować dość duże odległości między roślinami nawet do 120 cm w przypadku dyni olbrzymiej. Rośliny w rzędach mogą być rozmieszczone naprzemianlegle lub w szachownicę.

W przypadku uprawy z rozsady, sadzimy po 2 nasionka do doniczek wypełnionych podłożem do 2/3 ich wysokości. Zabieg ten najlepiej wykonać pomiędzy 15 a 20 kwietnia. Kiedy siewki wzejdą, słabszą roślinę usuwamy i uzupełniamy podłoże do pełna doniczki. Do gruntu sadzimy po 15 maja.

Podczas wzrostu spulchniamy i odchwaszczamy glebę między roślinami, podlewamy oraz dwukrotnie nawozimy. W przypadku dyni olbrzymiej (Cucurbita maxima), usuwamy niepotrzebne zawiązki owoców, tak by na roślinie zostało 3-4. Robimy to gdy owocki są wielkości piłki tenisowej. Skracamy w tym czasie również pędy, pozostawiając po 3-4 liście nad ostatnim owocem.

Owoce dyni zwyczajnej zbiera się wraz z szypułkami od lipca do pierwszych przymrozków. Mniej więcej 12 do 20 tygodni po posadzeniu. Należy to robić co kilka dni, gdyż częsty zbiór wpływa na obfitsze plonowanie. Dynię olbrzymią zbieramy dopiero jesienią, przed przymrozkami, kiedy jest całkowicie dojrzała. Podobnie jest z dynią ozdobną, zbieramy ją tuż przed przymrozkami.

Dynie można przechowywać nawet do 6 miesięcy w temperaturze ok. 10°C w przewiewnym pomieszczeniu. Przed złożeniem w „magazynie” powinny one poleżeć na słońcu, by ich skórka stwardniała i w ten sposób chroniła przed utratą wody. Moja zeszłoroczna dynia przechowywana w mieszkaniu, zakiełkowała w sobie. Szkoda, ponieważ pestki z dyni są źródłem cennych witamin i minerałów, a zupa dyniowa też jest pyszna. Nie próbowałam jeszcze robić ciast z dynią. Może ktoś podrzuci jakiś przepis.