Szafirki to rośliny cebulowe, które naturalnie występują w krajach Basenu Morza Śródziemnego oraz w Azji Mniejszej. Najpopularniejsze w Polsce są dwa gatunki: szafirek armeński (Muscari armeniacum) i szafirek drobnokwiatowy (Muscari botryoides). Na świecie występuję ich ok. 30 gatunków. Mimo, że nazwa pochodzi od szafirowej barwy kwiatów, szafirki w dzisiejszych czasach wcale nie są tylko niebieskie. Mogą być także białe…

Kwiaty szafirka

Rośliny te dorastają do 20 cm wysokości. Cebulki szafirka drobnokwiatowego są okrągławe natomiast armeńskiego nieco wydłużone i większe. Kwiaty mają białe lub szafirowoniebieskie (szafirek armeński) albo fioletowoniebieskie z białym brzegiem lub białe (w zależności od odmiany szafirka drobnokwiatowego). Kwitną od kwietnia do czerwca. Doskonale sprawdzają się na obrzeżach ścieżek, obwódkach, ogrodach skalnych i na kwiat cięty. Ponieważ są niewielkie dobrze posadzić je w grupach. Doskonale będą wyglądać w kompozycjach wiosennych. Po przekwitnięciu usuwamy kwiatostany, nie dopuszczając do wytworzenia nasion. Tym sposobem wzmacniamy cebulę.

Szafirki preferują stanowiska słoneczne lub półcieniste, gleba powinna być próchnicza, przepuszczalna, piaszczysto-gliniasta, umiarkowanie wilgotna o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Rosną one jednak prawie na każdym podłożu z wyjątkiem suchego i jałowego. Możemy je sadzić pod koronami drzew i krzewów liściastych, ponieważ wiosną będzie tam wystarczająco dużo światła do ich rozwoju.

Szafirki mogą rosną w tym samym miejscu nawet przez 5 lat. Należy wtedy pamiętać o zasilaniu nawozem wieloskładnikowym (w kwietniu) oraz podlewaniu (szczególnie w maju), ponieważ wtedy roślina buduje cebulę i przygotowuje się do spoczynku.

Cebulki wykopujemy w czerwcu i lipcu. Można je od razu przesadzić w nowe miejsce lub zrobić to we wrześniu i październiku. Szafirka drobnokwiatowego sadzimy na miejsce stałe we wrześniu, a armeńskiego raczej w październiku, aby uniknąć przemarznięcia liści, które dzięki temu pojawią się później. Szafirki są całkowicie mrozoodporne, lecz mogą im zaszkodzić wczesnowiosenne przymrozki. Cebulki sadzimy na głębokość 5-10 cm, w zależności od wielkości cebul. Roślina ta rozrasta się wytwarzając dużo cebul przybyszowych, dlatego sadzimy ją niezbyt gęsto, w rozstawie 7-10 cm.

Jeżeli nie wiemy gdzie posadzić szafirki, to wykopane cebule oczyszczamy i przechowujemy w suchym i przewiewnym miejscu aż do września. Wtedy już należy podjąć decyzję.

Szafirki nadają się także do wczesnowiosennego pędzenia. To jedne z pierwszych kwitnących roślin pojawiających się w naszych sklepach zimą. Osobiście powstrzymuję się od zakupu do momentu, kiedy z mojego domu zniknie choinka… Czasami jest trudno. A jak jest u Was?